تغییرات اندوخته ی غذایی لاروهای زمستان گذران پروانه برگ خوار سفید پسته، ocneria terebinthina stgr. lepidoptera: lymantriidae در باغ های پسته رفسنجان و تاثیر چند پاد آفت روی فیزیولوژی لاروهای حشره

پروانه برگ خوار سفید پسته، ocneria terebinthina stgr. lepidoptera: lymantriidae یکی از آفات درختان پسته است، که به صورت لارو زمستان گذرانی می کند. به منظور بررسی اثر تغییرات دمای محیط روی میزان ذخایر غذایی لاروهای زمستان گذران این حشره این ذخایر در لاروهای زمستان گذران وغیر زمستان گذران، لاروهای زمستان گذران طی ماه های مهر تا اسفند سال 1388 از باغ های پسته شهرستان رفسنجان جمع آوری شدند. در طول مدت زمستان گذرانی، در میزان پروتئین و چربی لاروها تغییرات معنی داری مشاهده نشد، اما گلیکوژن در ماه مهر دارای بیشترین میزان خود بود و با کاهش دما در دی ماه به کمترین میزان خود رسید. تغییرات در قند کل بر عکس تغییرات گلیکوژن بود و از کمترین میزان خود در ماه مهر به بیشترین میزان خود در ماه آذر رسید. وجود رابطه منفی بین تغییرات قندکل با گلیکوژن، بیانگر تبدیل شدن گلیکوژن به سایر ترکیبات قندی است که این قندها سبب کاهش نقطه انجماد بدن حشره و تحمل دمای پایین توسط این حشره می شود. همچنین لاروهای زمستان گذران نسبت به لاروهای غیر زمستان گذران دارای چربی و گلیکوژن بالاتری بودند، اما میزان قند کل و پروتئین در آن ها تفاوت معنی داری مداشت. بنابر این، لاروهای زمستان گذران این حشره قبل از زمستان گذرانی اندوخته ای از مواد غذایی را به صورت چربی و گلیکوژن، جهت تحمل فصل سرما ذخیره می کنند. بالا رفتن میزان چربی و گلیکوژن قبل از زمستان گذرانی و تبدیل گلیکوژن به سایر قندها در طول زمستان گذرانی عامل تحمل دماهای پایین تا 1#15- درجه سانتیگراد توسط لاروهای زمستان گذران می باشد. علاوه بر این تفاوت در ذخایر غذایی لاروها در دو دمای 25 و 35 درجه سانتیگراد نشان دهنده، بالاتر بودن میزان پروتئین در لاروهای پرورش یافته در دمای 25 درجه سانتیگراد و بالاتر بودن میزان گلیکوژن در لاروهای پرورش یافته در دمای 35 درجه سانتیگراد بود گلیکوژن فرم ذخیره انرژی است، بنابر این با بالا رفتن دما دوره رشد و نمو کوتاه، سرعت متابولیسم بالا و میزان ذخایر غذایی نیز بالا می رود. همچنین در این تحقیق تاثیر شبه هورمون های پیری پروکسی فن و کلروفلوآزورون روی مرفولوژی و فیزیولوژی لاروهای حشره مورد بررسی قرارگرفت. لاروهای تیمار شده با پیری پروکسی فن دارای پوست اندازی مضاعف همراه با بدشکلی بوده و دوره لاروی در این لاروها تقریبا 3 برابر طول دوره لاروی شاهد بود. همچنین به علت حفظ خصوصیات لاروی توسط این شبه هورمون، میزان پروتئین در این لاروها دارای افزایش معنی داری بود. لاروهای تیمار شده با کلروفلوآزورون، توانایی پوست اندازی نداشته و به حالتی مابین لارو و شفیره تبدیل و ضمن افزایش دوره لاروی، تلف شدند. این شبه هورمون توانایی کاهش گلیکوژن در لاروهای تیمار شده را نسبت به لاروهای شاهد داشت.